بعد من با یاد من افسوس می ماند بجا

در میان کلبه ها فانوس می ماند بجا

میروم تا گم شوم در جاده های ناشناس

کس نمی یابد مرا افسوس میماند بجا

ﻫـﻤﻪ ﺗـﻨﻬﺎﻳﻲﻫﺎ ﺑﺎ ﻣـﻦ رﻓﻴﻘﻦ

‫ﻣﻨﻮ در ﺣﺴﺮت ﻋﺸﻘﺖ ﻧﺬاري

‫ﻣﻨﻮ دور از دل و دﻳﺪهات ﻧﺬاري

‫دﻟﻢ دﻟﺘﻨﮕﻪ و ﻣﻬﺮت رو ﻣﻲﺧﻮاد

‫دﻟﻢ رو در ﭘـﻲِ ﻏـﻤـﻬـﺎ ﻧـﺬاري

‫ﻣـﻴﺎم ﺗـﻨﻬﺎ ﺗﻮي ﻗﻠﺒﺖ ﻣﻴـﺸـﻴﻨﻢ

‫ﻣﻦ و ﻗﻠﺒﺖ رو ﺟﺎﻳﻲ ﺟﺎ ﻧﺬاري

دُختـر هآ از فَریـآد زدَن میتـَـــرسَند ... !

دُختـــرآن از خُشــونت میتَرسـند ... !

دُختر هآ نه این که ضَعیف بآشند، نــــه این کـه زیــآدی زُود رنج و بَچِه ننه بآشنـــد، نـه این کِه بَلــد نَبآشند سَختـی هآ رآ تآب بیاوَرنــد، نــــه ...

دُختر هآ دُختَــرند ! قرآر نیســ تَمآم تَعآریفِشآن مِثـــل شُمـــآ بآشـد !

کِنآرَش کِــه بآشید نیــآزی به هیچ کُدآم اَز این اِبرآز علاقه هآی روتین یآ قوربآن صَدَقِه هآی دو زآری و دَم دَستـــی نیستَنــد !

عِشقــتآن رآ فَریآد نَزَنید ! کِنآرش بــــــآشید ...

دُختَـــــــر هـآ اَز فَریـــــــــآد زدَن می تَرسَنــــــد ... !